Virtual Desktop Infrastructure (VDI) is een virtualisatieoplossing die virtuele machines gebruikt om virtuele desktops aan te bieden en te beheren. VDI hosts desktopomgevingen op een gecentraliseerde server en implementeert deze op aanvraag voor eindgebruikers. Toegankelijk via het netwerk met een eindpuntapparaat (laptop, tablet, enzovoort).

Met een VDI-oplossing kunnen organisaties een aantal voordelen realiseren. Desktopcomputing vindt plaats op de hostserver in plaats van op het eindpuntapparaat, zodat de hardwarevereisten voor het eindpuntapparaat lager zijn. Hierdoor wordt de investering in een eindpuntapparaat mogelijk lager en kan het eenvoudiger zijn om een breed scala aan externe en mobiele apparaten te ondersteunen. Naarmate de hardwarebehoeften van de desktopsoftware veranderen, kan het ook eenvoudiger zijn om CPU en geheugen vanaf de serverzijde te heralloceren dan vanaf de eindpuntapparaten.

Beveiliging en configuratiemanagement zijn ook nog voordelen van de VDI-oplossing. Omdat alle data alleen in het datacenter staat opgeslagen, beperkt elk verlies van een eindpuntapparaat de blootstelling van de data die niet in het apparaat is opgeslagen. In omgevingen met gestandaardiseerde desktopconfiguraties die niet voor elke gebruiker hoeven te worden aangepast, biedt een VDI-instantie strikte controles om afwijkingen van bedrijfsstandaarden te voorkomen.

Twee van de belangrijkste datacentercomponenten van een VDI-architectuur zijn de hypervisor en de verbindingsbroker. De hypervisor koppelt eerst de fysieke hardware los van het logische besturingssysteem, dat zich op de datacenterserver bevindt, en maakt het mogelijk om meerdere virtuele desktops vanaf één fysieke server te bedienen. De verbindingsbroker is de softwaregateway die elke desktopgebruiker verbindt met zijn of haar individuele desktopinstantie. Deze laag authenticeert elke gebruiker, ongeacht het eindpuntapparaat.

Gebruikspatronen van desktops zijn doorgaans minder voorspelbaar dan veel andere datacenterworkloads, en het is moeilijk om de belangrijkste workloadresourceconflicten van een virtuele desktop te voorspellen. Van oudsher wordt de architectuur voor de implementatie van de VDI-oplossing in een organisatie geassocieerd met een specifieke hardware-PoD die specifieke compute-, netwerk- en storagehardware bevat die is gebouwd om een bepaald aantal virtuele desktops te ondersteunen. Deze PoD (een specifiek aantal hosts dat is verbonden met een toegewezen storageapparaat) wordt dan gescheiden van de andere systemen om ervoor te zorgen dat de fluctuaties van de desktopworkloads geen invloed zouden hebben op de andere workloads in het datacenter. Dit model zorgt ervoor dat de performance van zowel de VDI-omgeving als de kernapplicaties voorspelbaar blijft. Deze isolatie beperkt ook de hoeveelheid storingen voor eindgebruikers en applicatieworkloads.

• Persistente desktop. Aan elke gebruiker wordt een unieke desktopinstantie toegewezen, die kan worden aangepast aan zijn of haar persoonlijke voorkeuren.

• Niet-persistente desktop. Gebruikers hebben toegang tot een pool van uniforme desktopimages om taken uit te voeren. Deze niet-persistente desktops worden na elk gebruik teruggezet naar hun oorspronkelijke toestand in plaats van te worden gepersonaliseerd voor een unieke gebruiker.